Popularne techniki malarskie
KROK 1
Na koniec chciałabym przedstawić popularną metodę malowania wektorami.
Pierwsza z nich, nieco trudniejsza, pozwala na przelanie na wirtualny papier
wymyślonych przez siebie obiektów oraz wykonanie ilustracji na podstawie
obserwowanego obrazu czy sceny. Punktem wyjściowym poniższej pracy był
obserwowany podczas pracy z Corel DRAW szkic ilustracji z czasopisma. Pierwszym
krokiem w przypadku każdej ilustracji jest szkic. Ponieważ wspomniana
ilustracja to wyłącznie twarz (czy może raczej popiersie) kobiety, naniosłam
szereg krzywych będących odzwierciedleniem konturów twarzy, górnej części
torsu, włosów, obrys oczu i ust, zaznaczyłam nozdrza oraz brwi. Istotne na tym
etapie jest określenie i uświadomienie sobie kolejności obiektów na warstwie.
I tak od najniższego obiektu będzie to w tym wypadku tors, twarz, włosy i
elementy twarzy (oczy, usta, itp.). Warto zwrócić uwagę, że część np. twarzy
będzie przysłonięta (w tym wypadku przez włosy)
i nie ma potrzeby precyzyjnego kreślenia krzywej na całej
długości obiektu (w przypadku twarzy nie byłem zainteresowany krzywizną
jej lewej, przysłoniętej przez włosy części).
KROK 2
Kolejnym krokiem było wypełnienie utworzonych wcześniej konturów kolorami. Jak
widać prześwituje fragment kartki między brodą a kosmkiem włosów. Był to celowy
zabieg mający pokazać częstą konieczność dzielenia większego elementu na
mniejsze części (w tym wypadku włosów na część przed i za częścią twarzową.
KROK 3
Logicznym kolejnym etapem było zatem uzupełnienie tego braku i przeniesienie
płaszczyzny włosów pod cały obrazek. Do tego celu można wykorzystać okno
dokowane Menedżer obiektów wykorzystując skróty klawiszowe (Ctrl + PgUp dla
wyniesienia obiektu o jedną pozycję na wierzch i Ctrl + PgDown dla obniżenia
jego pozycji). Dodatkowo umieściłam pod zarysowanymi oczami ciemniejsze
łukowate pole imitujące wgłębienie oczodołów.
KROK 4
W kolejnym kroku wykonałam kilka detali oczu. W tym celu pracując w
powiększeniu wykonałam dodatkowe krzywe wewnętrznej części oka oraz umieściłam
nad całością zbliżone do okręgów elipsy, wypełniając je kolorem czerwonym.
Celowo nie użyłam idealnych okręgów (można je uzyskać przez przytrzymanie
klawisza Ctrl przy tworzeniu elipsy), gdyż obszar tęczówki ludzkiego oka rzadko
jest idealnym okręgiem jak i sama postać jest widoczna pod pewnym kątem
(co pozwala nam postrzegać tęczówkę jako spłaszczoną w osi pionowej).
Celowo nie zdecydowałam się na kolorowanie tęczówki i pozostawiłam ją
czarną, gdyż wymagał tego kreskówkowy charakter pracy.
KROK 5
W kolejnym kroku dodałam kilka drobnych rozbłysków na tęczówkach. Mimo iż
niewielkie i niemalże niewidoczne, dodają oczom głębi i sprawiają,
że są one nieco bardziej charakterystyczne. Elementy zarówno
lewego jak i prawego oka zgrupowałam razem.
KROK 6
W celu rozróżnienia głębi twarzy i włosów utworzyłam odręcznie kształt, który
znalazł się między obiektami odzwierciedlającymi wspomniane części twarzy.
Kształt ten jest nieregularny i pozwala na uzyskanie szczątkowego efektu
krzywizny płaszczyzny twarzy – szerszy cień na czole i w dolnej
części brody pozwala sądzić, że miejsca te są bardziej oddalone od prosto
opadających włosów.
KROK 7
Kolejnym etapem było zgrubne pokolorowanie ust. W tym celu wykorzystałam
wypełnienie stożkowe dla istniejącego konturu ust. Dodatkowo narysowałam
kształt pozwalający na rozdzielenie górnej i dolnej wargi. Oba obiekty
zgrupowałem ze sobą. Utworzone wcześniej brwi postrzępiłam przy użyciu Pędzla
chropowatego.
KROK 8
W kroku tym poprawiłam nieco efekt głębi obrazu. Dodałam poniżej brody
nieregularny kształt, który wypełniłam jednolitym, ciemniejszym i bardziej
nasyconym kolorem skóry. Krzywą dodatkowo zmodyfikowałam przez dodanie
przezroczystości liniowej w kierunku dół-lewo. Podobnie dodałam kształt pod
twarzą imitujący cień rzucany przez nią na włosy w głębi. Wykonałam
dodatkowo dwa kształty w miejscu, gdzie spodziewamy się przedziałka na włosach.
Oba kształty postrzępiłam Pędzlem chropowatym.
KROK 9
Do twarzy w miejscu policzków oraz wystającej części końca nosa dodałam
niewielkie nieregularne kształty wypełnione promieniście kolorem wypełnienia
twarzy (na zewnątrz) oraz nieco jaśniejszym odcieniem (wewnątrz).
KROK 10
W ostatnim już kroku wykonałam dodatkowe trzy kształty wypełnione liniowo,
które odzwierciedlają układ światła i cienia w okolicach nosa. Dodatkowo
przykryłam postrzępioną, dolną część kształtu tułowia prostokątem z gradientem
przezroczystości.
KROK 11
Utworzenie podobnej ilustracji zajmuje przy odrobinie wprawy pięć do piętnastu
minut. Jestem świadoma licznym brakom tej ilustracji – nie miała ona jednak być
idealna a jedynie uzmysłowić możliwość uzyskania szeregu interesujących efektów
przy wykorzystaniu minimum narzędzi zaprezentowanych w tym cyklu. Dobrym
ćwiczeniem jest okraszenie pracy dalszymi szczegółami.
